മനസ്സ് അസ്വസ്ഥതയുടെ കൊടുമുടി താണ്ടുമ്പോഴും ചിരിക്കാൻ പഠിക്കയാണ് ഞാൻ...
കഥനം മുഴുവൻ അപ്പൂപ്പൻ താടി പോലെന്റെയുള്ളിൽ അലയാൻ വിട്ടു കൊടുത്തൊരു-
ജീവനില്ലാത്ത ചിരി അണിഞ്ഞു ലോകത്തെ മുഴുവൻ വഞ്ചിക്കാൻ ...
ഏകാന്തത നിറഞ്ഞ എന്റെ മാത്രം ലോകത്ത് ശബ്ധമില്ലതെ തേങ്ങി കരഞ്ഞുറങ്ങി മരിച്ചു ,
പിന്നെയും പുലരികളിൽ ഒരു പറവയെ പോലെ പിറവിയെടുക്കുന്നു, മനസ്സുകളില്ലാത്ത മുഖങ്ങളുടെ ലോകത്തേക്ക്
No comments:
Post a Comment