Wednesday, October 8, 2014


സ്നേഹിക്കാൻ മറന്നു പോവുന്ന സമൂഹം, ജീവിക്കാൻ മറന്നു പോവുന്ന സമൂഹം ....
നിരാശയുടെ ആഴകയങ്ങൾ മാത്രം തേടുകയാണ് മനസ്സെപ്പോഴും...
അന്നത്തിനപ്പുറമുള്ള വേവലാതികൾ തീരുന്നതെയില്ല...
സ്നേഹം നിറയാത്ത മനസ്സിന്റെ വിശപ്പ് ഒരു നാളും അടങ്ങുകയില്ല...

പെരുകി നിറയുന്ന ഏകാന്തത ബന്ധങ്ങളെ ജീർണ്ണിപ്പിക്കുന്നു...
ഞാൻ... ഞാൻ മാത്രമായി ചുരുങ്ങി നമ്മലെന്നോരിക്കലുമാവാതെ ഇടുങ്ങി ഒതുങ്ങി പോവുന്നു...

സ്നേഹത്തിലേക്ക്, നിറമുള്ള സ്വപ്നങ്ങളിലേക്ക് ഉയിർ കൊള്ളണം മനസ്സ്...
ജീവിതം, അതി സുന്ദരമായൊരുദ്യാനമാണ്, ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങുമ്പോൾ മാത്രം...
വിഷാദം തിങ്ങിയ ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ ജീവിതത്തിന്റെ പുതു ഗന്ധം നിറയണം...

ഇനിയെങ്കിലും മനസ്സുകളിലേക്ക് നോക്കുക്ക !
നിനക്കായുള്ള സ്നേഹം നിയന്ത്രണാതീതമായ് നിറഞ്ഞോരാൾ,
ആത്മാവ് കൊണ്ട് കരയുന്നു നിന്നെ തിരിച്ചെടുക്കാൻ

1 comment:

  1. പുതിയ സൂര്യനെക്കാത്ത്...
    പ്രതീക്ഷകളോടെ...!

    കൊള്ളാം...

    ReplyDelete