Wednesday, October 8, 2014

വാർദ്ധക്യം - ശാപമാണ്...
സ്നേഹിക്കാനാരുമില്ലാത്തവരുടെ വാർദ്ധക്യം കൊടും ശാപവും...
കാലം കാർന്നു തിന്ന ജീവിതത്തിന്റെ എല്ലിൻ കഷ്ണം പോലെ-
തൈലം മണക്കുന്ന വൃത്തി ഹീനമായ ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ അച്ഛന്റെ ജീവൻ മാത്രമുള്ള ദേഹം...
പെയ്തൊഴിയാത്ത ശകാര പെരുമഴയുമായി ഒരുവൾ നിലക്കാതെ മിന്നലുകളെറിഞ്ഞിട്ടും,
ഞാനൊന്നുമറിഞ്ഞതേയില്ലെന്ന ഭാവത്തിൽ ജനലഴികൾ എണ്ണിയെണ്ണി മടുക്കുന്നു...
ശകാരത്തിന്റെ വെടിയോച്ചകളിൽ താരാട്ട് തേടും കുഞ്ഞിനെ പോൽ-
മിഴിയടച്ചു ഇന്നലെകളെ സ്വപ്നം കണ്ടു ഉറങ്ങി ...
ഇനി പോവാൻ വഴികളില്ലയെന്ന സത്യം വേദനിപ്പിക്കുന്നുവെങ്കിലും
ഓരോ നിമിഷവും കൊന്നു കൊണ്ടിരിക്കയാണെന്ന-
സത്യത്തിൽ ആർത്തൊന്നു ചിരിച്ചു മരിച്ചു പോവാൻ കൊതിച്ചു പോയി പിന്നെയും

2 comments:

  1. ദാരിദ്ര്യപ്പെരുമഴയില്‍ ഒരു കൊതുമ്പുവള്ളം ദിശയറിയാതെ.. !!

    good ....

    ReplyDelete